Bismillâh. Rabbiyallâh. Hasbiyallâh. Tevekkeltü alallâh.
İ'tesamtü billâh. Fevvadtü emrî ilallâh.
Mâşâallâh. Lâ havle ve lâ quvvete illâ billâh.
Allah'ın adıyla! Allah bana yeter!
Ancak Allah'a tevekkül ettim,
Ancak Allah’a sığındım, işlerimi Allah'a ısmarladım,
Allah ne dilerse o olur,
Allah'ın yardımı olmadan (hiçbir şeye) güç bulunmaz.
İmam-ı Yafi'i (Rahimehullah) "Ravdu'r-rayahin" isimli eserinde meşayıhdan bir zatın şöyle anlattığını nakletmiştir:
Çok şiddetli bir hastalığa yakalandım, o derece ki kendimden ümit kestim, beni gören de benden ümit kesti.O sırada bulunduğum halin en şiddetli ve sancılı dönemindeyken bir cuma gecesi rüyamda şöyle gördüm:
Bir adam yanıma gelip başımın ucunda oturdu, onun ardından da birçok halk yanıma girdi, girdikleri zaman kuşlara benziyorlardı, oturduklarında ademi suretine (insan şekline) dönüştüler.
Böylece birçok halk bulunduğum odaya girmeyi sürdürdüler, benim gözüm hep kapıya doğru idi, onların girmesi bitince başucumda oturan zat başını kaldırarak:Ben bu beldeye üç kişiyi ziyaret için geldim, birisi budur, diyerek eliyle beni işaret etti.
Sonra: Diğeri Salih el-Hulkanidir, buyurdu. Ben o zatı daha önce tanımıyordum, bir de üçüncü olarak ismini söylemediği bir kadından bahsetti.
Sonra o zat elini yanımın üzerine koyarak:
(Yukarıdaki Zikir) dedi. Sonra bana:
Bu kelimeleri okumayı çok yap, zira şüphesiz bunlarda her hastalıktan şifa, her gam ve kederden kurtuluş, her düşmana karşı nusret (yardım) vardır.
Bu kelimeleri ilk söyleyenler Hamele-i Arş'dır(Arş'ı taşıyan meleklerdir (Aleyhimü's-Salatü ve's-Selam) ).
Onlar Arş'ı taşımakla emrolundukları zaman(O'nun ağırlığına dayanabilmek için) Allah-u Te'ala onlara bu
kelimeleri söylemelerini ilham etmiştir ve kıyamet gününe kadar bu kelimeleri söylemeye devam edeceklerdir.' buyurdu.
O sırada o zatın sağında bulunan bir adam: Ya Rasulellah!Bu kelimeleri düşmanla karşılaştığında söylerse ne olur?' diye sorunca:
Ne iyi, pek iyi, çok iyi olur.
Feth, nusret (yardım) ve (zafer) müjde(si nasib olur.) buyurdu.
Ben o zatın Ebu Bekr es-Sıddık (Radıyallahu Anh) olduğunu düşünerek:
Ya Rasulellah! Bu Sıddık mıdır? deyince:Bu benim amcam Hamza'dır, buyurdu.
Sonra mübarek eliyle solunda bulunanları işaret ederek:Bunlar şehitlerdir, buyurdu.
Sonra arkasındakileri göstererek:Bunlar da salih kimselerdir, buyurdu, sonra yanımdan çıktı.
Birden uyanıverdim, bir de ne göreyim,hastalığımdan sıyrılıp çıkmışım.
Böylece ben hayatımdaki en sıhhatli zamanım gibi sabaha çıktım elhamdülillah.
1. Yemen sadatından Habib Abdülbari ibni Aydarus (Rahimehullah)’ın beyanı vechile bu altı kelime:
Hamele-i Arş'ın (Arş'ı taşıyan meleklerin gökleri, yerleri kaplamış olan o büyük Arş'ı taşıyabilme kuvveti kesbetmek için okudukları) dualarıdır ki selef-i salihin onları hiç terk etmezdi.
2. Üstadımız Mahmud Efendi (Kuddise Sirruhu),Şeyhi Ali Haydar Efendi (Kuddise Sirruhu)’nun kuyudat
(kayıtlar)ından kendi el yazısı ile derlediği mecmuasında bu konuda:
Bu zikirler yevmiyyen (her gün) (7 defa) kıraat oluna ki biemrillahi te'ala ve lutfihi (buna devam eden kişi):Marazdan mahfuz olup (hastalıklardan korunup, kendisine)vuslat-ı ilellah (Allah-u Te'ala'ya manen kavuşma)ve husn-ü hatime (imanla bitecek güzel son) müyesser olur.diye yazdıktan sonra:
Yine Efendi Babamız'ın yazısı(ndan alınmış)dır.Diye kayıt düşmüştür.
3. Bu zikirlerin lafzı hakkında birkaç rivayet mevcut olup arif-i billah Abdülbari (Kuddise Sirruhu)’nun rivayetinde"Rabbiyellah" ziyadesi bulunmaktadır.
Ali Haydar Efendi (Kuddise Sirruhu)’dan gelen nakilde ise"La havle ... " ilavesi mevcuttur.
(Habib 'Ali ibnü Hasen el-'Attas Ba'alevi, el-Kırtas, 1/419)
(es-Safuri, Nüzhetü'l-mecalis, 1/93)
(Habib Zeyn, en-Nücumü'z-zahira, Sh: 77)
Yararlanılan Kaynaklar
Lalegül Dergisi Aralık 2018 (94