Eshab-ı kiramın büyüklerinden Enes bin Malik (radıyallahu anh) anlatıyor:
Ebu Milak (radıyallahu anh) diye bir zat vardı. Tüccarlık yapar; ticaret için uzak bölgelere giderdi. Yine bir gün ticaret için yola çıkmıştı. Önüne, tepeden tırnağa kadar silahlı bir eşkıya çıktı ve; “Mallarını alıp seni de öldüreceğim” dedi. Ebu Milak da; “İşte malım, al senin olsun, beni bırak” dedi. Eşkıya; “Benim âdetim bu. Hem mal hem can” dedi. Ebu Milak; “Madem öyle, müsaade et de namaz kılayım” dedi. Eşkıya; “İstediğin kadar kıl” dedi...
Ebu Milak, abdest aldı, sonra namaz kıldı; namazdan sonra ellerini açtı ve şöyle dua etti:
“Yâ Vedûd! Yâ Vedûd! Yâ Ze’l-arşi’l-Mecîd! Yâ Mubdî, Yâ Mu’îd! Yâ Fe’âlun limâ yurîd! Eseluke bi-nûri vechike’llezî mele’e erkâne arşike ve es’eluke bi-kudretike’lletî kadderte bihâ halkake ve bi rahmetike’lletî vesiat kulle şeyin. Lâ ilâhe illa ente. Ya Muğîs, eğisnî! Ya muğîs, eğisnî! Ya muğîs, eğisnî!..”
Bu duasını üç defa tekrarladı. O esnada bir atlı belirdi. Elindeki mızrağı atının iki kulağı arasına yerleştirmiş bir şekilde süratle eşkıyaya doğru yöneldi. Atlı, elindeki mızrağı eşkıyaya öyle bir vurdu ki, anında can verdi. Atlı, Ebu Milak’a dönerek; “Kalk” dedi. Ebu Milak; “Anam babam sana feda olsun, sen kimsin?” diye sordu. Atlı; “Ben dördüncü kat gökte bulunan bir meleğim. Sen ilk dua ettiğin zaman göğün kapılarının gıcırdayıp ses verdiğini işittim. İkinci defa dua yapınca gökte bulunan meleklerin feryadını işittim. Sonra üçüncü defa dua edince, bana ‘Bu, sıkıntı içindeki bir kulun duasıdır’ dendi. Ben Allahu tealadan, dua edene yardım ve zâlimi öldürmek için izin istedim. İzin verildi ve sana yardıma geldim” dedi.
Bu hadiseden sonra Ebu Milak (radıyallahu anh) Medine’ye döndü. Doğruca Rasulullah (sallallahu aleyhi vesellem)'in huzuruna geldi ve başından geçen hadiseyi anlattı.
(İbn Ebi Dunya, Mecabud Daavat, 1/27, Hadis no: 23; İbn Hacer el-Askalâni, el-İsâbe fi temyizi's-Sahâbe, IV/182 - İbn Ebi Dunya, Enes’den; Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akçağ Yayınları: 3/427)