“Her kim recebin ilk perşembesini oruçlu geçirir, sonra cuma gecesi olan o gece akşamla yatsı arasında, on iki rekat kılar, her rekatta, bir Fâtiha, üç Kadir Sûresi, on iki kere de İhlâs Sûresi okuyup her iki rekatta bir selam verirse, namazını bitirince:
«اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَعَلٰى أٰلِهِ وَسَلِّمْ.»
Allahümme salli alaa muhammedinnebiyyil ümmiyyii ve alaa alihi ve sellim
‘Ey Allâh! Nebiyy-i Ümmî olan Muhammed’e ve âline salât eyle’ diye yetmiş kere bana salât okur, sonra secdeye kapanarak, secdesinde:
«سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَالرُّوحِ.»
Subbuuhun Kudduusun Rabbul melaaiketi verruuh
‘Allâh-u Te‛âlâ bütün noksan sıfatlardan son derece münezzehtir, mukaddestir. Meleklerin ve Rûhun (Cebrâil’in),Rabbidir’ diye yetmiş kere tesbihte bulunur, başını kaldırdıktan sonra, (iki secde arasında otururken) yetmiş kere:
«رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَتَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْأَعْظَمُ.»
Rabbiğfir verham ve tecaavez amma te'lemu fe inneke entel azizül e'zamu
‘Ey Rabbim! Bağışla ve acı! (Benim günahlarımla ilgili)bildiklerin(e ceza vermek)den geç. Şüphesiz ki, en ulu ve yüce olan Sensin ancak Sen’ der. Sonra ikinci secdeye vararak birinci secdede söylemiş olduğunun benzerini tekrar eder de, bitiminde Allâh-u Te‛âlâ’dan mura-dını isterse, dileği muhakkak yerine getirilir.”
(Abdülkādir el-Geylânî, el-Ğunye 1/330-331; Hâfız Muhammed İbni Nâsır, Emâlî İbni’l-Husayn, Meclis no:14; Razîn ibni Mu‛âviye, Tecrîdü’s-sıhâh, İbni’s-Salâh, el-Müsâcele havle salâti’r-reğâib, sh:14-15; İbni’l-Esîr, Câmi‛u’l-usûl, no:4268, 6/154; İmâm-ı Ğazâlî, İhyâü’l-ulûm, 1/237-238; Zebîdî, İthâfu’s-sâde, 3/422-423; Ebû Abdillâh el-Hubeyşî, Kitâbu’l-Bereke, no:2856, sh:718)
«اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَعَلٰى أٰلِهِ وَسَلِّمْ.»
Allahümme salli alaa muhammedinnebiyyil ümmiyyii ve alaa alihi ve sellim
‘Ey Allâh! Nebiyy-i Ümmî olan Muhammed’e ve âline salât eyle’ diye yetmiş kere bana salât okur, sonra secdeye kapanarak, secdesinde:
«سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَالرُّوحِ.»
Subbuuhun Kudduusun Rabbul melaaiketi verruuh
‘Allâh-u Te‛âlâ bütün noksan sıfatlardan son derece münezzehtir, mukaddestir. Meleklerin ve Rûhun (Cebrâil’in),Rabbidir’ diye yetmiş kere tesbihte bulunur, başını kaldırdıktan sonra, (iki secde arasında otururken) yetmiş kere:
«رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَتَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْأَعْظَمُ.»
Rabbiğfir verham ve tecaavez amma te'lemu fe inneke entel azizül e'zamu
‘Ey Rabbim! Bağışla ve acı! (Benim günahlarımla ilgili)bildiklerin(e ceza vermek)den geç. Şüphesiz ki, en ulu ve yüce olan Sensin ancak Sen’ der. Sonra ikinci secdeye vararak birinci secdede söylemiş olduğunun benzerini tekrar eder de, bitiminde Allâh-u Te‛âlâ’dan mura-dını isterse, dileği muhakkak yerine getirilir.”
(Abdülkādir el-Geylânî, el-Ğunye 1/330-331; Hâfız Muhammed İbni Nâsır, Emâlî İbni’l-Husayn, Meclis no:14; Razîn ibni Mu‛âviye, Tecrîdü’s-sıhâh, İbni’s-Salâh, el-Müsâcele havle salâti’r-reğâib, sh:14-15; İbni’l-Esîr, Câmi‛u’l-usûl, no:4268, 6/154; İmâm-ı Ğazâlî, İhyâü’l-ulûm, 1/237-238; Zebîdî, İthâfu’s-sâde, 3/422-423; Ebû Abdillâh el-Hubeyşî, Kitâbu’l-Bereke, no:2856, sh:718)
