Üçüncü ihtiyat; kulun her sabah ve akşam (kavuştuğu tüm nimetlere karşı Allâh-u Te'âlâ'ya hamd etmek üzere) şöyle demesidir:
"Allâhümme mâ esbeha ve emsâ binâ ve bi cemî'i (kh)alkike min ni'ğmetin fî dînin ev dünyâ fe minke vehdeke lâ şerîke leke, ve leke 'alâ zâlike hamden yüvâfî ni'ameke, ve yükâfiü mezîdeke, hamden yefdulu 'alâ hamdi külli hâmidin kefedlike 'alâ cemî'i (kh)alkike"
اَللَّهُمَّ مَا أَصْبَحَ وَ أَمْسَى بِنَا وَ بِجَمِيعِ خَلْقِكَ مِنْ نِعْمَةٍ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا فَمِنْكَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ، وَ لَكَ عَلَى ذَالِكَ حَمْدًا يُوَافِي نِعَمَكَ، وَ يُكَافِئُ مَزِيدَكَ، حَمْدًا يَفْضُلُ عَلَى حَمْدِ كُلِّ حَامِدٍ كَفَضْلِكَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ
"Ey Allâh! Bizde ve yarattıklarının cümlesinde din veya dünya konusunda hangi nimet sabah ve akşam mevcut ise hepsi sadece Sendendir. Sen teksin, hiçbir şerikin (ortağın) mevcut değildir. Tüm bunlara karşı, nimetlerine tam gelecek, fazlasını da karşılayacak ölçüde Sana hamdolsun. Sen bütün yarattıklarından ne kadar üstün isen benim bu hamdim de her hamd edenin hamdinden o kadar üstün olsun." [Ebû Abdillâh Muhammed ibni Ali ibni Hasen el-Hakîmü't-Tirmizî, Kitâbü'l-İhtiyâtât, no:3, sh:68]
"Allâhümme mâ esbeha ve emsâ binâ ve bi cemî'i (kh)alkike min ni'ğmetin fî dînin ev dünyâ fe minke vehdeke lâ şerîke leke, ve leke 'alâ zâlike hamden yüvâfî ni'ameke, ve yükâfiü mezîdeke, hamden yefdulu 'alâ hamdi külli hâmidin kefedlike 'alâ cemî'i (kh)alkike"
اَللَّهُمَّ مَا أَصْبَحَ وَ أَمْسَى بِنَا وَ بِجَمِيعِ خَلْقِكَ مِنْ نِعْمَةٍ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا فَمِنْكَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ، وَ لَكَ عَلَى ذَالِكَ حَمْدًا يُوَافِي نِعَمَكَ، وَ يُكَافِئُ مَزِيدَكَ، حَمْدًا يَفْضُلُ عَلَى حَمْدِ كُلِّ حَامِدٍ كَفَضْلِكَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ
"Ey Allâh! Bizde ve yarattıklarının cümlesinde din veya dünya konusunda hangi nimet sabah ve akşam mevcut ise hepsi sadece Sendendir. Sen teksin, hiçbir şerikin (ortağın) mevcut değildir. Tüm bunlara karşı, nimetlerine tam gelecek, fazlasını da karşılayacak ölçüde Sana hamdolsun. Sen bütün yarattıklarından ne kadar üstün isen benim bu hamdim de her hamd edenin hamdinden o kadar üstün olsun." [Ebû Abdillâh Muhammed ibni Ali ibni Hasen el-Hakîmü't-Tirmizî, Kitâbü'l-İhtiyâtât, no:3, sh:68]
